Suru üflemek,
Sabahın kutsallığında.
Kat kat beton yığınları,
İçlerinde insanlar,
Günah bebeleri,
Günah sebepleri.
Bir sabah kentin sokaklarında,
İnsanları düşündüm,
Evrensel çağrı ile.
İnsanlar ki,
Güneşi üzerlerinde doğuran,
İnsanlar ki,
Günün aydınlığına,
Cenabet ayakları ile uzanan.
Sessizce kaybolmak istedim,
Karanlığın aydınlığında, beceremedim.
İsyan sokaklarını
Gürültülerle geçtim.
Tüm uğraşım uyandırmaktı,
Uykunun gafletinde eylemsizleri, beceremedim.
Evrensel çağrıya
Önsezileri ile dikilen,
Köpeklerin ulumaları,
Beynimde şimşekler çaktırırken,
İnsanlığı düşündüm.
Hayvanlaşan tarihin,
Eşsiz kahramanı insanı.
Ve güneş yine doğdu,
Bir yeni güne insanlar,
Daha bir günah yüklü.
O adımlar ki dünyanın kaldıramadığı,
Beyinler irinle dolu.
Kalpler secdesiz, alınlar izsiz.
İnsanlar, sizi düşünmek ödevimiz,
Ama siz…
Düşünmeden yaşayanlarsınız!
24.08.1979/ İST