
Adem Olmayınca
Aç kaldım, açıklara daldım
Kendimi Mevlâma saldım
Asmadan üzüm aldım
Kök saldım, köksüzlere bakmadım
Bir fidan gibi, tohum saldım
Yeşerdin, meyveye durdun
Hazırdı senin için yurdun
Bıyıkların terli, pazuların heybetli
Aynalar dar geldi
Attın kendini enginlere
Makam geldi, sel geldi
Şöhret geldi, yel geldi
Şehvet coştu, her şey hoştu
Cüppen oldu, üstüne boldu
Düğmesi yoktu
Senden isteyen çoktu
Yol ortasında bir adam
Dalmış gidiyordu
Senin cüppen vardı
Süleyman’dı, vurdun vuracak
Kaçmadı adam, kaçmayacak
Cüppen vardı” keşke vursaydım”
Ar damarın patlayacak
Adam vur hadi vur
Deyince cüppen yellerde esince
O da cüppeli çıkınca
Haylaz kafa yere düşünce
Aman da aman yalvarmalar “keşke vursaydım”
Neşter doktorda can kurtaran
Katilde can alan, cüppe içinde adam olmayınca
Üç metre kumaş
Atlastan olsa kaç yazar
İçinde adem olmayınca.